روزگاری مردمان رو به راهی داشتیم
روزگــــاری مــــردمــان رو بــه‌راهــی داشتیم
بــر فــرامیــن خـــداونـــدی نگــاهــی داشتیم
انــدک انــدک، دور گشـتـیم از فـــرامیـــنِ اِلاه
نیست فـرقـی دیگر امروزه میـان راه و چـــاه
ظـاهـــراً جمله مسلمــانیـم و دَم از حــق زنیم
بــاطنــاً از نفـس شیطــانـی ، دمِ مطــلق زنیم
بــا حــرام زنــدگــانی خــو گــرفتـیم ای خــدا
از حـلالـت انـدک انـدک رو گــرفتـیم ای خــدا
رزق‌مـــان آلــوده گشــته بـا ربــــا و بـا نـــزول
مِهــــر تــابــان مسلمـــانی مــا ، کـــرده افـــول
گــرچــه گفتـی در "کــــلام الله" از قبــح ربـــا
نیسـتـیم امــــا بـــه احکـــــام الهــــی ، آشـــنا
بـانـک‌هـا امـروزه تـــرویـج ربـــاخــواری کنند
ایـن مسلمـان‌پیشگـان، ابلیـس را یـــاری کنند
پـایـه‌ی ایمــان، تـزلـزل یـافت از مــالِ حـــرام
کشـور اســلام شـد ویـــرانــه از فسـقِ مـــدام
این سکـوت اولیـــای دیـن و مـذهـب بی‌گمان
می‌فــزایــد بر چنین تـــرویــجِ بـی‌دینـیِ مـان
کشـور اســلامیِ ایـــران و جنــگِ بـــا خــــدا؟
پس چــه فـرقـی هست بین فاسقین و اتقیــا
نصّ قــرآن است آن‌کس کـه ربــاخــواری کند
گــوییـا در کعبــه بـا مــــادر ، زنـــاکـــاری کند
نـه به یک‌بـار این عمل باشد که بل هفتــاد بار
کـرده با مــادر "زنـــا" آگـاه بـاش ای هـوشـیار
گـر سـپرده می‌گــذاری ایـن‌زمـان در بـانـک‌هـا
بـی‌گمـان ، هسـتی شـریـکِ دشمنـانِ بــا خــدا
نیست فرقی آنکـه می‌گیــرد ربـــا ، یا می‌دهـد
توأمان‌است این کبـیره چون خــدا فرموده رد
پس به‌خود آی ای مسلمان و دمی اندیشه کن!
شعر (ساقی) را به گـوش آویزه تا همّیشه کن!
