اشعار سید محمدرضا شمس (ساقی)

(اَلسّلامُ عَلَیکَ یٰا موسَی بْنِ جَعفر)

آن که یک عمـر به زنـدان ستم شد محبوس

پــدر حضرت معصـومه بُــد و خسرو تـوس

عاقبت کشـته شد از جـور و جفـای هــارون

ماند بر سینه‌ ز داغش غم و بر لب افسوس

࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐

(محبس هارون)

شب صلای غم و درد و ماتم است امشب
صلای غم چه بگویم ، محرّم است امشب

نوای ضجّه ـ ز سوی عِراق ، می‌آید
به‌گوش ، بانگ غم و افتراق می‌آید

سیاه و سرخ و کبود است آسمان عِراق
ز دود ِ آتش ‍ِ بیداد ِ سینه_سوز فِراق

شب فِراق ، شبِ مویه‌های جانسوزی‌ست
شبی که عامل آن ، دشمن سیَه روزی‌ست

شبی که اختر ِ برج ِ ولایتِ هفتم
که بود رونقِ هفت آسمان و هَم انجم

افول کرد و جهان گشت ظلمتِ کامل
نشست گرد سیاهی به دیده و بر دل

شرر ز دیده ، زبانه کشید بر گردون
شده‌ست چشم فلک هم ز داغ کاسهٔ خون

نوای نوحه بلند است تا به عرش خدا
که جنّ و اِنس و مَلک شد حزین و نوحه ‌سرا

به هرکجا نگری ماتم است و غصه و غم
به جان شیعه فتاده‌ست ، آتشی ز اَلَم

نوای "وا اَبتا" در عِراق پیچیده‌ست
نفس به سینه بوَد حبس و خون به هر دیده‌ست

࿐❁࿐✿࿐❁࿐

"امام موسیِ کاظم" (ع) امامِ خوبی‌ها
پس از تحمل عمری شکنج‌ ِ جان‌_فرسا

که خم نکرد قد سرو خویش را هرگز
به نزد هارون ، این مظهر عناد و دغا

گرفت تاب و توان را ازو که از سرِ جهل
شکسته بود ستون حکومتش ـ یک جا

نداشت تاب تحمل که پیش چشمانش
کنند عزت و تکریم ، آن امامی را...

که از صلابت و خلق عظیم و عزت نفس
گرفته بود به سُخره ـ حکومت اعدا...

اگرچه کرد به زندان امام را به حِیَل
نشد دمی که به عجز آورد امام ـ اما

به دست "سندی" نااهل کرد مسمومش
پس از شکنجه و آزار سخت و محنت‌زا

که آن امامِ صبور ـ آن امامِ در زنجیر
به سربلندی از آن بندگاه ِ جور و جفا

کشید پر به سوی آسمان و لکه ی ننگ
نشاند بر رخ "هارون" و شد ز بند ، رها

࿐❁࿐✿࿐❁࿐

اگرچه در همه‌ی عمر اسیر زندان بود
به بند ِ محبس ِ هارون ِ نامسلمان بود

شمار نسل شریفش به کوری اعدا
فزون بوَد ، ز کرامات ِ ایزد یکتا

گرفت خاک عجم شوکتی ز دامانش
چو شاه توس که جان‌ها بوَد به قربانش

که هست حج فقیران حریم اقدس او
پناه ملت ایران ، شده‌ست از هر سو

به شهر قم ، گهری همچو : لؤلؤ لالا
بوَد چو حضرت معصومه ثانی زهرا

که از عنایت حق، شافع جزا باشد
غبارِ قم ز قدومش چو توتیا باشد

به هرکجا که رَوی مرقدی ز صُلب وی است
چو شهچراغ به شیراز ، یا امام ِ ری است

اگرچه کشته شد آن (ساقی) شکسته‌دلان
ز جام زهر جفا گشت ، مستِ جاویدان

سید محمدرضا شمس (ساقی)