گشــته ویـــران ، زنــدگــانی از اسـاس
رفتـــه از بـــاغ دیـانـت ، عِطـــر یــاس
نیست گــویـا یک نفــر ، مــولا شــناس
تـا بگـوید حــرف حق را بــی هـــراس:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
فقـــر بــاشــد منـشـأ فســق و فجـــور
مـیبَـــرد از ســیـــنـه ، آرام و سُـــرور
خــانــههــا را مـیکنــد مــاننــد گــــور
این نــدا آید بـه گــوش از مــردهشــور:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
بیحجــابـی، گرچـه امــری نـابجـاست
در حقیقـت ، اعتــراضی بیصــداست
ورنـه ایـن ملـت، به احکــام آشــناست
ایـن صـــدای اعتـــراضِ نســلهــاست:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
خـــم شــده از بــار محـنــتهــا کمـــر
گشــته شـرمنـــده پــــدر ، نـــزد پســر
کــه نــــدارد بــــاغ او ، دیگــــر ثمــــر
شِکــوه میخیــزد ز نایش چون شــرر:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
انـدک انـدک شـادی از دل، پــر کشــید
از گـــرانــی پشـت ایـــرانــی خمیــــد
بیـت بعـــدی را بــه هنگـــام خــــریــد
گــوش کاسب از جمــاعـت میشـنــید:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
آنکه خــورده مــال ملــت را چو مـوش
نیست انســان بلکــه بـاشد از وحــوش
خــون هــر آزادهای ، آیـــد بـه جـــوش
از شهیــدان ایـن نـــدا آیــد بـه گــوش:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
ای کـه مسؤولی ، دمــی انــدیشــه کن!
ســــیرت مـــولا علــــی را پیـشــه کن!
قطـــع ، پـــای مختـلس، از ریـشــه کن
ایـن شغـــالان را بـــرون از بیـشــه کن
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
گرچــه دلهـامـان بسوزد چون سـپــند
کس نمـیگــوید خـــر ِ ملّـت، به چنـــد؟
گفـت (ساقی) حــرف خلقــی دردمنــد
کــه شــده زار و نــــزار و مسـتـمـنــــد:
آنچــه خلقــی را نمــوده آس و پـــاس
اختلاس است اختلاس است اختلاس
- ۰ نظر
- ۱۳ آذر ۰۱ ، ۰۱:۰۷