اشعار سید محمدرضا شمس (ساقی)

(وصال حضرت خورشید و ماه)

«آب و آینه»

روز وصال ماه و خورشید است امشب
بربط زنان در عرش، ناهید است امشب
حـور و مَلَک کِـل می‌کشند از شـادمـانی
حتی خـدا در حال تمجیـد است امشب

زیـرا امیـــرالمــؤمنـــین ، دامـــاد گشته
زهــرا ، عــروس این گـل شمـشاد گشته

مـات زمیـن امشب نگــاه آسمــان است
چون جشن زهــرا و امیر مؤمنـان است
پیــونـد «آب و آینـــه» وقتی کـه باشـد
عـاقـد بدون شک، خـداونـد جهان است

بــه‌بـه! به این پیوند مسعود و خجسته
چون عهـد آن را ، حضرت دادار بسـته

بـاشـد مبــارک ، ایـن وصـــال آسمـــانی
پیــونــد دو گـــل ، از گلســتان معـــانی
بـر شیعیـــان و جمـله دلــداران عــالــم
باشـد چنـین میــثاق ، رمــز جـــاودانی

نخــل ولایـت ، بــارور گــردد در امشب
دامـاد پیغمبر شود چون حیــدر امشب

حیدر، همان‌که نـور قلب شیعیــان است
حیدر همان‌که پادشاه انس و جان است
حیدر همان‌که لایق زهـــرا جز او نیست
حیدر همان‌که تا همیشه جــاودان است

(ساقی) کـوثـر باشد و خیـر کثـیر است
در روز محشر شیعیان را دستگیر است.

سید محمدرضا شمس (ساقی)

1398