اگرچه خسته دلم از جفای بعضی ها
اگـرچـه خســته دلـــم از جفـــای بعضی ها
هنــــوز مـنـــتـظرم بــــر وفــــای بعضی ها
نشـســته‌ام بـه تمـــاشـای کــوچــه‌سار دلم
که تنگ گشـته ز جــور و جفـــای بعضی ها
به‌هر طرف که روم آسمان همین رنگ‌است
چو نیست رنگ صفـــا در حنــای بعضی ها
شکسـته پــای دلـــم در مســیر زنـدگـــی‌ام
اگرچه گشــته‌ام اکنـون عصـــای بعضی ها
لبـــاس فقـــر بـه تــن کــرده‌ام اگــر عمــری
قـمــــاش آرزویــــم شــد قـبـــای بعضی ها
به گـِـل نشـســته اگر کشــتی دلـــم امــروز
به بحـــر عــاطفـــه‌ام نــاخـــدای بعضی ها
خـــراب گشــته اگـــر زنــدگـــی مــرا بر سر
ســتون عشــق شــدم بــر بنــــای بعضی ها
صــبور اگرچــه نشـســتم به داغ همسفران
غمـیـن و نوحــه‌گــرم در عــــزای بعضی ها
ز گنــج جــان چـو گــذشــتم به آشکــار اما
نهـــانِ گنــج دلـــم شـــد طـــلای بعضی ها
نصیب ما ز جهــان سکــه‌ای به حاجت شد
اگـرچــه رفـت بـه جیـب عبــــای بعضی ها
زهـی کــه دل نسـپردم بـه دولــت گـــردون
خــوشــا دلــم کـه نشـد مبـــتلای بعضی ها
دلـی نمـــانــده کـه ریـــزم غمــی دگر در آن
فقـط همیـن که نَهـــم زیـر پــــای بعضی ها
دخیــل بسـته‌ام از دور بـــر امـــام رئـــوف
کــه دل‌شکسـته‌ام از مـــاجـــرای بعضی ها
نفـس اگـر کـه هنــوز است در دلــم جــاری
بـوَد بـه لطـف خــــدا ، از دعـــای بعضی ها
غــریبــه‌ام اگــر اکنــون به شهــر خــود اما
بـه شهـــر غیـــر ، شــدم آشـــنای بعضی ها
اگرچه خـامـه‌ی طبعــم مدیح کس ننوشت
بـه خطّ خون ، بنـویسـم ثـنــــای بعضی ها
صدای مِهـــر ز یاران به‌گوش جــان نرسید
ز دور دســت شـنـیـــدم نـــــدای بعضی ها :
که هرچه می‌طلبــد دل ز ما طلـب (ساقی)
ببخش عطــای جهـان ، بر لقـــای بعضی ها
