اشعار سید محمدرضا شمس (ساقی)

(فروردین)

دوستان! موسم فروردین است
فرصتِ نسترن و نسرین است

رستخیزی‌ ست دگر ، فصل بهار
رستخیزی که بهشت ‌آیین است

کِلک نقّاش ازل را بنگر...
گر تو را چشم حقیقت ‌بین است

آفرین‌ بر قلم صنعش باد...
پرده‌ای زد که بسی رنگین است

بس درخشان شده هر جا بینی
نقره ‌گون دشت و، دمن زرّین است

بوم پر نقش و نگاری ست زمین
گوئیا مأمنِ حورالعین است

گل و گلگشت و تماشای بهار
غم ‌زدای دل هر غمگین است

فصل شادی و نشاط است و شعف
خاطر غمزده را تسکین است

بلبلان ، نغمه ی مستانه زنند
نغمه‌‌هایی که بسی شیرین است

آسمان غرق تماشا شده  اَست
بر زمین مات، رخِ پروین است

تیر و کیوان و زحل، چون پروین
مشتری آمده و مسکین است

باده از جام لب لعل نگار....
نوشدارو بُوَد و نوشین است

(ساقیا) باده چه حاجت که مرا
مستی از موسم فروردین است

سید محمدرضا شمس (ساقی)