اشعار سید محمدرضا شمس (ساقی)

(شهادت امام هادی تسلیت باد.)

(امام دهمین)

گُلی از گلشن باغ ِ نبوی (ص) ، پَرپَر شد
شیعیان را ـ ز غمش خاک عزا بر سر شد

بلبل غمزده، خاموش شد از غصه چو دید
گلی از حاصل بستان ولا ، پرپر شد

حضرت هادی امام دهمین گشت شهید
"معتمد" ، قاتل ِ آن "هادی" ِ نام آور شد

بود هم عابد و هم عالِم و هم عارفِ راز
شهره در عِلم و عمل ، آن مَهِ دانشور شد

قدرِ گل ، بلبل شوریده بداند امّا...
قدر او نیز برای همگان ، باور شد

دستگیر فقرا بود در آن عصر فجیع
غمگسار دل هر مرد و زنِ مضطر شد

مُلک شیعه ز غمش رَخت عزا بر تن کرد
در غم سبط رضا ، زاده‌‌ای از حیدر شد

"معتمد" سوخت چو با زهر جفا سینه‌ی او
زار و شرمنده ازین ظلم و ستم ، ساغر شد

قتل، یک لکّه‌ی ننگ است به دامانِ بشر
مرگ ، در راه خداوند ، ولی زیور شد

این ستم با که توان گفت که از جهل و عناد
مرتکب ، دست ستمکار ِ ستم پَرور شد

کرد طوفانِ اجل ، شمعِ رخش را خاموش
ای دریغا که جدا ، روح وی از پیکر شد

گرچه ماه رجب است و همه در عیش و سرور
گویی امشب که "محرّم ـ صفری" دیگر شد

نه فقط سوخت دل اهل زمین از غم او :
عرشیان را ـ ز غمش ، دیده و دامن تر شد

نه ازین داغ فقط ارض و سما نوحه گرند
که غمین در غم او ، حضرت پیغمبر شد

لرزه افتاد نه تنها به جهان از این غم
بلکه لرزان ، حرم و بارگه داور شد

جام لبّیک ، چو بگرفت ز (ساقی) اجل
آخرین جرعه‌ی مستانگی‌اش کوثر شد.

سید محمدرضا شمس (ساقی)

1383