از کعبه ندای هل اتی می آید
࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐
از کعـبـــه نــدای "هـــل اَتــیٰ" می‌آید
بـر خـــلـق ، امیـــر و مقـتـــدا می‌آید
بلبــل بزند چهــچــهِ مسـتانه ز شـوق
زیــرا گـــــل ِ گــلـــــزار ِ "ولا" می‌آید
در شـام سـیاهِ جهــل، از مشـرق حـق
خــورشــــید سـپهـــــر اولیـــا می‌آید
اسطــوره ی مردانگـی و مِهــر و وفــا
شــاهنــشــه ِ مُلــک ِ "لافـتـی" می‌آید
چون هسـت جمـــال ازلـــی نــاپیــدا
مـــــرآت ِ تـجــــلّــی ِ خـــــــدا می‌آید
هنـگـــام ولادتــش ، جـــــدار کعبــــه
از شوق و شعف ز هـم جــــدا می‌آید
آنگه که درون بیـت حـق شد مـولــود
شد شـاد خــدا که حـــق نمـــا می‌آید
در بُهـت؛ خلایق این‌که می‌آید کیست
مـَــردی کـه ز کعبـــه ی خـــدا می‌آید؟
دیـدنــد که در زمـــان روبَــه‌صفتـــان
شـــیری چـو علـــیّ مــرتضــیٰ می‌آید
آن‌کس که بُــوَد یــاور اطفـــال یتــیم
غمـخـــوار و معیـــن ضعـفـــــا می‌آید
از سـوی خــــدای قـــادر لَــمْ یــَـزَلــی
بر خـــلق جهـــان گـــره گشـــا می‌آید
تـا درس دهــد به نــاامیــدان جهـــان
سرلــوحــه ی امـّیـــد و رجــــا می‌آید
سـائــل بکند فخــر و مباهات به خود
آن جــا که شهــی پیش گــــدا می‌آید
مَــردی که کنــد فخـــر بـر او پیغمــبر
چـون هسـت "امیــــرِ اتقیـــــا" می‌آید
هم‌کفوِ رسول و دخترش فاطمه‌اَست
دامـاد و وصی مصطفیٰ (ص) می‌آید
تـا پــاک شود جهــانِ آلــوده به کفـــر
مجمــــوعـــه ی شرح "انّمــــا" می‌آید
در مِهر و فتوّت چو بوَد اسوه ی خلق
بـر (روز پــــدر) قـــدر و بهــــا می‌آید
تا آنکـه کند خلــق جهــان را سرمست
(سـاقـیِ) خـُـــم هـــر دو ســرا می‌آید
1389
