مژده یاران! که ز ره ماه خدا می‌آید
(شَهْرٌ رَمَضـانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُـرآنُ)
࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐
مــژده یـــاران که ز رَه ، مــاهِ خـــدا می‌آید
مـــاهِ دلـــدادگــی و مِهــــر و وفـــــا می‌آید
مـــاهِ صـیقـــــل زدن روح و دل زنگــــــاری
مـــاهِ تسبـیح و منــاجــات و مَــهِ بیــــداری
مـــاهِ تنـــزیــل کتـــاب احـــدیـت ، قـــــرآن
مـــاهِ جــاری شـدن رحمـت و مــاهِ غفـــران
رمضـان، ماه ضـیافـت به سرِ سفره‌ی مهـــر
که در آن عشق خــدا می‌بَردت تا به سپهـــر
عشق یعنی : ملکــوتی شــدنِ یک دلِ پــاک
آنکه از بنــدگی محض زند سجده به خــاک
دارم امّیــــد در ایـن مــــاهِ بـــدون همـتــــا
عـاری از معصـیت و مفسـده و ریب و ریــا
غــــرق بحــــر کــــرم لایتـــناهــی گــردیــم
بهــــره‌ور ، از گهــــر فیض ِ الهـــی گــردیــم
توشــه گیــریــم ازیــن مـــاه بـــرای فــــردا
تــا کـه شرمنــده نگـردیم بــه درگــاهِ خـــدا
ای‌خوش آنکو که به این مـاه ، مشَرّف گردد
وآنگهـی نــزد خـــدا در شرف ، اشرف گردد
من کـه بیمــــارم و نـــالایــق ایـن مهمـــانی
گرچـه هستم بخــدا شــایــق ایـن مهمـــانی
چه کنم سَلبِ سعــادت شده افسوس از من
دارم امّیــــد بــه درگــــاه خــــدای ذوالمــن
که نصیـبم کنــد از جـــام عطــایش نـوشـم
گرچه یک عمر بـوَد کـز کـرمـش مـدهـوشـم
درِ میخـــانه گشـوده‌ست چو مــاه رمضــان
(ساقی) از باده‌ی این ماه، به ما هم بچشان
