آنکه عمری از دنائت حقه بازی می‌کند
دوشنبه, ۸ آبان ۱۴۰۲، ۰۶:۲۱ ب.ظ
آنکه عمری از دنائت ، حقّه‌بازی می‌کند
کار روباه و شغال و گرگ و تازی می‌کند
عاقبت در دام می‌افتد به پای خویشتن
بس که از حدّ گلیمش ، پـادرازی می‌کند
- وقتی که ظلمت، ادعای نور میکرد
- گر از سر مردی، به سری تاج رود
- به کار اگر که کسی دل مثال مور دهد
- در پشت در، ماهی منور داشت میسوخت
- از چه پنهان گشتهای ای نازنین! از چشمها
- سخت است که هی دم زنی از عشق فراوان
- بسیجی کیست؟ از دنیا بریده
- ای که چون گنج به ویران بقیع جا داری
- نیست بهتر به جهان هیچ چو گفتار کتاب
- دروغ، منشأ و سرچشمهی فساد بود