بر من بتاب! ای مه زیبا ببینمت
(اَللّٰهْمَّ عَجّلْ لِوَلٖیِکَ الْفَرَج)
بــر مــن بـتــــاب! ای مَـــــهِ زیبـــا ببینمت
تــا از ثـــریٰ ، بـه عـــرش ثـــریــــا ببینمت
در انتـظـــار مــاه رخــت روز و هفـتـــه ها
هــر شــب نشـسـته‌ام به تمـــاشــا ببینمت
چشمم سپــید شد همه شب در غیـــاب تو
ای مـــاهِ شــب فـــروز ! بـیــــا تـــا ببینمت
صد سلسله بشوق تو در خـواب رفته است
برخیــز ، ای ســـلالــــه ی طــاهـــا ببینمت
هی جمعـــه بی‌تو آمد و بی‌تو غــروب کرد
آیــا شــود بـه جمعــــه ی فــــردا ببینمت ؟
جـانم به لـب رسید و نفس در گلو شکست
بــر مــن بِــــدم مـُـــراد مسـیحـــا ! ببینمت
بس بیـت‌هـــا به شـوق غــــزال نگـــــاه تو
گفـتـــم کـه تا مـیـــان غــــزل هـــا ببینمت
دلخسته‌ام ز خویش و ز خویشان رمیده‌ام
مشـــتـاقِ دیــــدنــــم بـــه تمـنـّــــا ببینمت
در این کــویــر تب‌زده عمـــرم به سر رسید
شــایــد بـه بـی‌کـــرانـــه ی دریـــــا ببینمت
لب تشـنه ی وصـالـم و در ســاغـــر خیـــال
خــواهـــم کـه ای شـــراب گــــوارا ببینمت
تـا چشــم بـد، نظـــر نکنــــد بر جمــــال تو
تـــن‌هـــا رهـــا نمـــوده کـه تنهـــــا ببینمت
لیـــلای من! بیـــا که درین دشـت پــرمــلال
مجنـــون صفـت به دامــن صحـــرا ببینمت
اصـلاً بگو که یوسف زهــــرا چه‌سان کجـا؟
شـــــیـداتـــــر از هـــــزار زلیخـــــا ببینمت
گــر نیسـتی مــوافـــق کیــش و مـــرام مـا
گـــو تــا به دِیــــر ، یــا بـه کِلیــسـا ببینمت
هرچند شد خـــزان گل عمــرم درین فـــراق
خـواهــم کـه تـا همیــشه شکــوفــا ببینمت
در انتظـــار روی تـــو مـــویـــم سـپــید شد
امـّــا نشــد بــــه دیــــده ی بـیــــنـا ببینمت
چشمـی نمـــانـده است ببــیـــنـم اگر تـو را
لَختــی بیــــا بــه دیـــده ی معنــــا ببینمت
شـاید که نیـست دیـدن رویـت نصـیـب من
پس لااقـــل بـیـــا کــه بـه عـقـبــــا ببینمت
(ساقی) بـریـز بـــاده‌ای از سـاغـــر وصـــال
تــا مِـی‌کشان و مَسـت ، بــه دنیــــا ببینمت.
