فهرست شاعران معاصر قم

(فهرست شاعران معاصر قم)

 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

 

─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

 

پیش گفتار :

‌

روز وصال ماه و خورشید است امشب..

(وصال حضرت خورشید و ماه)

«آب و آینه»

 

روز وصال ماه و خورشید است امشب
بربط زنان در عرش، ناهید است امشب
حـور و مَلَک کِـل می‌کشند از شـادمـانی
حتی خـدا در حال تمجیـد است امشب

 

زیـرا امیـــرالمــؤمنـــین ، دامـــاد گشته
زهــرا ، عــروس این گـل شمـشاد گشته

 

مـات زمیـن امشب نگــاه آسمــان است
چون جشن زهــرا و امیر مؤمنـان است
پیــونـد «آب و آینـــه» وقتی کـه باشـد
عـاقـد بدون شک، خـداونـد جهان است

 

بــه‌بـه! به این پیوند مسعود و خجسته
چون عهـد آن را ، حضرت دادار بسـته

 

بـاشـد مبــارک ، ایـن وصـــال آسمـــانی
پیــونــد دو گـــل ، از گلســتان معـــانی
بـر شیعیـــان و جمـله دلــداران عــالــم
باشـد چنـین میــثاق ، رمــز جـــاودانی

 

نخــل ولایـت ، بــارور گــردد در امشب
دامـاد پیغمبر شود چون حیــدر امشب

 

حیدر، همان‌که نـور قلب شیعیــان است
حیدر همان‌که پادشاه انس و جان است
حیدر همان‌که لایق زهـــرا جز او نیست
حیدر همان‌که تا همیشه جــاودان است

 

(ساقی) کـوثـر باشد و خیـر کثـیر است
در روز محشر شیعیان را دستگیر است.

 

سید محمدرضا شمس (ساقی)

1398

از آنروزی که چشمم را درین غمخانه وا کردم

«اَلسَّلامُ عَلَیکِ یٰا فاطِمَةَ المَعصومَه»

(حریم جان‌فزا)

 

از آنروزی که چشمم را درین غمخانه وا کردم
نگاه خویش را ، با گنبدِ تو آشنا کردم

 

غمی که جای خود را در درون سینه وا می‌کرد
چو دیدم گنبدت را ، از دلم او را جدا کردم

 

شدم چون پای‌بند گنبد و صحن و سرای تو
دلم را از گرفتاری این دنیا رها کردم

 

ضریح دلنوازت شد انیس و مونس جانم
که کم کم دردهایم را در آغوشت دوا کردم

 

زیارتنامه خواندم در حریم جان‌فزای تو
دو رکعت هم نماز عشق را آنجا ادا کردم

 

مریضان و گرفتاران عالم را به درگاهت
به یاد آوردم و بر مشکل آن‌ها دعا کردم

 

چو هستی دختر باب‌الحوائج، موسیِ جعفر
گره، از مشکلات خویش با دست تو وا کردم

 

خلاصه هر زمان هر مشکلی پیش آمد ای بانو
توسّل بر تو جستم از دل و جانت صدا کردم

 

عزاداران ثارالله (ع) را در صحن آیینه
چو دیدم یادِ آن شاهٍ شهیدِ سر جدا کردم

 

از او آموختم ایثار و درس جان‌فشانی را
که هم خود، هم قلم را وقف در راه خدا کردم

 

سخن گفتم به عشق آل طاها در تمام عمر
بدون مُزد و مِنّت، حق جدّم را ادا کردم

 

نبودم چون پی نام و نشان؛ در گوشه‌ی عزلت
نشستم کار خود را عاری از روی و ریا کردم

 

شدم دردی‌کش (ساقی) کوثر، با دلی آگاه
چنانکه خویش را سرمست، از جام ولا کردم

 

نبستم دل به‌جز آل عبا (ع) در زندگی هرگز
از آنروزی که چشمم را درین غمخانه وا کردم

 

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1403/07/23

نان به نرخ روز خوردن کار غیرتمند نیست

(غیرتمند)

 

از گرانی گرچه بر لب‌ های‌ مان لبخند نیست

 

یا اگر دل‌هایمان از رنج و غم خرسند نیست

 

با قنـاعـت زندگانی می‌کنیم امروزه؛ چـون...

 

نـان به نـرخ روز خوردن کار غیرتمند نیست.

 

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1404/01/23

صید شد گرچه بود خود صیاد

(شهید سپهبد صیاد شیرازی)

«صیاد دل‌ها»

 

بود اهل مُروّت و مَردی
مَردِ رزم و خدای همدردی

ارتشی‌مَرد، از قماش بسیج
دلش آکنده بود از تهییج

سینه‌اش بود عاری از کینه
قلب او بود همچو آیینه

اهل تزویر و قیل و قال نبود
روی دوش وطن، وَبال نبود

من به چشمان خویشتن دیدم
آنچه را که بدون تردیدم

با خدا بود و خادم مَردم
سینه‌اش بود پهنه‌ی قلزم

ساده و بی ریا و خاکی بود
مَظهر مِهر و عشق و پاکی بود

چون به دافوس من شدم سرباز
دیدم او را به شیوه‌ای ممتاز ـ

داشت برخورد با صغیر و کبیر
بود اگرچه که اوستاد و امیر

در نگاهش نبود حسّ غرور
بود بر خصلتی چنین مشهور

من که سرباز و او امیرم بود
یار و همراه و دستگیرم بود

نه که با من که با همه نیکو
گفتگو داشت چون برادر، او

داشت لبخند دایماً به لبش
که نشان داشت از دل و ادبش

تندخویی نبود در کارش
هیچ چشمی ندید آزارش

هشت سالِ تمام را در جنگ
سپری کرده بود بی نیرنگ

چون که با ظلم بود در پیکار
بود بر چشم خائنان چون خار

صید شد گرچه بود خود «صیاد»
عاقبت شد سوار اسبِ مراد

که به دست منافقِ نامَرد
شد شهید آن امیر دشتِ نبَرد

بود کوتاه، عمر پر بارش
رفت و شد ملتی عزادارش

دارم ایمان که (ساقی) کوثر
شافعش هست در صف محشر

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1404/01/21

پادشاهان جهان را با گدا دانم یکی

(کافر نیستم)

چون که اهل جیفه‌ی دنیای بی در نیستم
تشنه‌ی پُست و مقام و میز و منبر نیستم

گرچه دارم خامه‌ای زرّین به کف از لطف حق
در پی نام و نشان و لوح و دفتر نیستم

چون نسَب دارم ز مولایم امیرالمؤمنین
تا نفس دارم مُرید شخص دیگر نیستم

پایداری کرده‌ام عمری به راهش با خلوص
گرچه حتیٰ خاکِ زیرِ پای حیدر نیستم

نیست فرقی در نگاهم بین مخلوق خدا
اهل تبعیض و تزاحم چون ستمگر نیستم

مذهبم عشق‌است و باشد قبله‌گاهم راستی
دشمن و بدخواه مخلوقات داور نیستم

خم نگردد قامتم چون تاک، نزد این و آن
مثل سَروم راست‌قامت؛ گر صنوبر نیستم

پادشاهان جهان را با گدا دانم یکی
شاهِ مُلکِ عزتم هرچند قیصر نیستم

دوست دارم دوستی را با همه خلق جهان
گرچه می‌گویند با ایشان برادر نیستم

سنگِ تکفیرم مزن با دستِ تزویر و ریا
من مسلمان‌زاده‌ام، ای دوست! کافر نیستم

می‌کشم پَر عاقبت سوی خدا از این دیار
با سبکبالی، اگرچه من کبوتر نیستم

تا که هستم مَست جام (ساقی) کوثر علی
در پی جام می و دنبال ساغر نیستم.

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1404/01/19