عاشق به راه عشق، مردد نمی‌شود
(راه عشق)
عـــاشــق بـــه راه عشــق ، مــــردد نمی‌شود
اصـــل حـــلال، کــافـــر و مـــرتــد نمی‌شود
اســلام دیـــــن همـــدلی و مهـــربــانی است
مــؤمــن کســـی بــوَد کــه مــــردد نمی‌شود
دشـت کـــویـــر سـیـنه گلسـتان شــود ولــی
رحمــت، اگـــر بـــه سـیــنه نبــــارد نمی‌شود
دل را بـــده بــدون ریــــا بـــر خـــــدا ببـــین
غــافــل ز بنـــده، حضــرت ایـــــزد نمی‌شود
حـق را بجــوی در همــه عــالــم به چشم دل
پیـــدا خــــدا ، فقط کـه بـه معبـــد نمی‌شود
آن کس که هســت پیـــرو پنـــدار اهــل‌بیت
بــا مـــردم زمــانــه‌ی خــود، بـــــد نمی‌شود
وآن کس که حــق مـــردم مظــلوم می‌خورد
از شـیعــــــیان آل محمـــــــد (ص) نمی‌شود
میـــزان عــــدل و داد ، علـــی است و آل او
عــــادل ز راه عــــــدلِ علــــی ، رد نمی‌شود
کِـی دســت کس رسـد به مقـــام علــی و آل
خـرمهــره ، هــــــم‌تـــراز ِ زبــرجــد نمی‌شود
هرکس که کــوه طــور روَد نیست مَـرد حـق
هر رهـــروی که موســــی امجــــد نمی‌شود
وقتـی کــه ضابطــه، شـود افضــل ز رابطــه
هــر زیــرِ دسـت، یـک شـبه ارشـــد نمی‌شود
داری اگر هــدف! مشو غـافـل ز جـِـد و جهـد
فــایــق، کســی کــه نیست مقیــّــد نمی‌شود
تقصـیر خود حــوالـه‌ی تقـــدیـــر حـق مدان
طـــالـــع ـ جــــز اختـــیار ـ مُـسَـوّد نمی‌شود
گِــرد گـــــنه مپیــچ و مبـــر آبــروی خویش
نـامـت بــه غــــیر ننـگ ، زبـــانـــزد نمی‌شود
بــا کـــاکــل دو روزه ، مکــن نـــاز و دلبـــری
هــــر کــاکــلــی، ز زلــف مُجَـعــــد نمی‌شود
بـا همـت و تــلاش بـه رفعــت تــوان رســید
نــابــرده رنـــج ، صــاحــب مَـســند نمی‌شود
بگـــذار پـــا بــه پلــــه ی اول صعــــود کـــن!
یــک یــک اگــر گــــذر نکنــی صـــد نمی‌شود
راه سفـــــر بـپـــوی ، بــه آرامــش خـیــــــال
بــی‌حــوصلـــه، مــوفــــق مقصــــد نمی‌شود
عــاقــل، اگـر رهـــا شـود از بنــــد مشکـــلات
در بـنـــــــد مـشکــــــلات مجــــــدد نمی‌شود
رفتـی گـــر اشـتــباه رهــی را بــــزن بــــرون
جـز خـود کسی به پیش رهـت سـد نمی‌شود
از جـــاهـــلان محـض حــذر کن که تــا ابـــد
دانــا ، کســـی کـه هیـــــچ نــدانــد نمی‌شود
از خـــودزده بـه خــواب جهــالــت عبــور کن
بیـــدار هـــرگــز آن کـه نخــواهـــد نمی‌شود
بــدخــواهِ کس مبـاش که شــیرین به روزگار
کـــام کســی کـــه بخـــــل بــــورزد نمی‌شود
اهــــل ادب، بـه درک و تـــدابـیـــر شهــره‌اند
همـــــراه بــا جمــــاعـــتِ اَحـــــرَد نمی‌شـود
گویـی اگـر سخـن، به صـداقـت زبــان گشای
شـــاعـــر ، کسـی که یــــاوه سراید نمی‌شود
از خـود گـذشــته‌انـد بــزرگــان ، تمــام عمــر
بیهـــوده کــس شهـــیر و ســرآمــد نمی‌شود
(ساقی) بـه وقـت بــاده به رسـم گـذشــتگان
تـا جــرعــه‌‌یـی بــه خـــاک نــریــزد نمی‌شود
ایــن جــرعــه را نثـــار سفـــرکــردگــان کنــد
ایــن رسـم کهنــه تـا بــه ابــد، بــــد نمی‌شود.
1296/03/14
