ای اوستاد عرصه‌ی خطّ و هنروری!
"مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیرَنی عَبداً"
با عرض ادب و احترام به محضر شریف حضرت استاد الاساتید ـ جناب حاج احمد عبدالرضایی
"روزتان مبارک باد ای گران استاد"
ای اوســـتـاد مکـتـــب خـــطّ و هـنـــــروری!
ای آنکــه تــا همیشــه بــه ذهنـــم مصـــوّری
"روز معــلّم" اسـت و بـه پــاس تـــلاش‌تــان
گـویـم من این چکــامه به ابـــراز چـــاکــری
اعجـــاز کـــرده‌ایــد بـه کِلـک هنـــر ز عشـق
ای کــــرده در رســالــتِ کِـلـکـت ، پیمـــبری
مــادح نـی‌ام ولـی ز دلــم خیــزد این بیــان
زیبــــنده اسـت نـــام نکــویان بــه ســروری
بـا هــرکـه خواسـتم که نمــایم قیـــاس‌تــان
دیــدم کــه از عمـــوم بـــزرگــان تو بهتـــری
گـر لفـظِ مفـــرد آمـده اینجــا خطـــاب‌تــان
دســتم عــروض بسـته ببخـش از بــــرادری
خطّت چو بــرده گـــوی سَــبَق از همــاوران
آوازه‌ات گـذشــته ز هــر شهــــر و کشــوری
عمری‌ست در کـلاس هنــر با خلوص و مهـر
همــت گمـــاشـتـــید بــه شــاگـــرد پـــروری
تـوفیــق بـوده چنــد صـبــاحـی به نـزدتـان
کــــردم تلـمّــــذ ِ خــط و کـــردیــد یـــاوری
بـا حسن خلــق و خـوی و خـط دلنــوازتــان
اسطـــوره گشــته‌ایــد و نمـــودیــد دلبـــری
"زهــره" که هست مظهــر خنیاگری و عشق
در وجـــد آمــده‌ست دریــن چـــرخ چنــبری
دیـده چو رقص خـامـه‌ی مشکین شکنج‌تان
"خنــیاگـر فلک"، شـده از عــرش، "مشــتری"
کِلکـی کــه کــرده نقـش بــه روی کتـیــبه‌هـا
در "مسجـــدِ امــامِ قــم" آن شـاهِ عسکـــری
دل می‌بـَـرد ز خـُـرد و کـــلان آیــه‌های نــور
کـی؟ می‌توان گـذشت ازین خــامــه سرسری
سر می‌کشد ز روی زمین دیـده‌ای که هسـت
با خـط عجیــن ، ز درک شـود مـاتِ مسطری
کــردم نظــر ز خــلوت و جــلوت به آیــه‌هـا
دیــدم کـه نیست هیــچ کجــا نــابـــرابـــری
خـط‌هـا که دیـده‌ام به "مصــلّای پـایتخـت"
بـــر قـــامــت هنــــر بنهــــاده‌سـت افســری
ای پنجــه‌ات قـــوی کـه نــدارد قـــرینـــه‌ای
ای پهـــــلوان عـــرصـه‌ی خـــطّ و هنـــروری
دیـدم کـه ثبـت گشــته بـه گنجیـنه‌ی هنـــر
"عبــدالــرضــایی" اَست هنــر را چو گوهری
وسعـت گــرفتــه بحــرِ هنــر از شما ز عشق
شد غـــرق ، آنکــه کــرد بــدونـت شـــناوری
(ساقی) چسان توان که کند وصف این قلم
بــا خـــامـــه‌ی شکســته و طبـــع محقـّــری
