اشعار سید محمدرضا شمس (ساقی)

(شب یلدا)

شب شروع زمستان ، همان شب یلداست
شبی که الفت و مهر و وفا درآن جاری‌ست
شبی که با همه‌ سرمای سخت و سوزانش
شبی‌ست گرم و دل‌انگیز و شام بیداری‌ست

شب وصال و شب دور هم ‌نشینی‌هاست
شب صفا و صمیمیت است و سرمستی
شب نشاط پدر هست و شادی مادر
شب ترنم و دلدادگی ، در این هستی

شبی که چشم پدرها و مادران عزیز
منوّر است ، در این روزگار فاصله‌ها
شبی که می‌بَرد از دل غم و کدورت را
شبی که خاتمه بخشد به جمله‌ی گِله‌ها

شب تفأل و شعر و شراب و شیرینی
شبی که قصه‌‌ای از عمر رفته را گوییم
شبی که بی‌خبر از مشکلات جان‌فرسا
درون خانه ، صفای گذشته را جوییم

شبی که یاد عزیزان پر کشیده‌ی‌مان
که روزگاری ، بودند شمع محفل ها
درون سینه‌‌ی‌مان موج می‌زند چون بحر
دریغ و درد ، از این روزگار وانفسا

شبی بلند که پایان فصل پاییز است
شبی که آغاز ِ سردی زمستان است
شبی که خاطره‌ها را رقم زند با مهر
شبی که گرمی دل‌های سرد و بی‌جان است

شبی که (ساقی) و ساغر مراد مجلس ماست
شبی که موجب مستی روح و احساس است
شبی که غنچه‌ی لبخند باغ خاطره ها
شمیم دلکش گل‌های سوسن و یاس است.

سید محمدرضا شمس (ساقی)
1401/09/30

یلدای‌تان پرخاطره و کانون زندگی‌تان گرم