این غنچه‌ی نورسته که می‌خندیده...
شنبه, ۱۶ دی ۱۴۰۲، ۰۱:۱۸ ق.ظ
این غنچــه‌ی نورُسـته که می‌خندیده
گلچیـن فلک ، ز شـاخـه ، او را چیـده
با کاپشن صـورتـی این غنچــه‌ی نــاز
چون لاله به خون سرخ خود غلتـیده
- وقتی که ظلمت، ادعای نور میکرد
- گر از سر مردی، به سری تاج رود
- به کار اگر که کسی دل مثال مور دهد
- در پشت در، ماهی منور داشت میسوخت
- از چه پنهان گشتهای ای نازنین! از چشمها
- سخت است که هی دم زنی از عشق فراوان
- بسیجی کیست؟ از دنیا بریده
- ای که چون گنج به ویران بقیع جا داری
- نیست بهتر به جهان هیچ چو گفتار کتاب
- دروغ، منشأ و سرچشمهی فساد بود