امشب که قم میعادگاه عاشقان است
(یــا ابــاصـــالــح المهــــدی ادرکنـی)
࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐
امشب که (قـــم) ، میعــادگــاهِ عاشقــان است
شـور و شعـف بـر پــا بـه مُلـک جمکــران است
این مسجــد عظمـــا کـه در قــــم گشته بنــیان
رشـک کــلیــسا و کـنِـشـت و بــوســــتان است
تــا شـد شکـــوفــا نـوگــل نـرگـس بـه بســتان
در حســـرت دیــــــدار او ـ سَـــــرو روان است
از تــــابــش مــــاه جمـــــالــش در سمـــــاوات
خورشــید چـون شمعی میـــان آسمـــان است
بــر شـیعیــــان تبـریک می‌گــویــم کــه امشب
میـلاد مهـــدی حضرت صـاحـب زمـــان است
اکنــون که عصر غیبـت و چشم انتظــاری‌ست
دل‌هــــا ز سـوز فـــرقتـش آتشـفــشـــان است
از پــــرده ی غیـبـت ، اگــر بـیـــرون بـیــــایــد
احیـــاگـــر فصــل بهـــــاران در خـــــزان است
بــرخیــز و بشــتاب و بـــزن از پـــرده بیــرون
هرچنــد عصر غیـبـت اسـت و امتحـــان است
از ظـــلم و بیـــداد و تجـــاوز ، خلــق عـــالــم
بیچـــاره‌ی حکّـــام و ظـــالـــم پیشگــان است
ظــلم و ستــیز و کفـــر و عصیــان و چپـــاول
در کشــور اســــلام ، حتــی تــــوامــــان است
از بـــار سـنگیـن ریــــا و جهــــل و حـــرمـــان
دل‌هـا پر از خون‌است و قامت‌ها کمــان است
هر کس که خورد از مــال ملـت ، گشـت آبـــاد
وآنکس که خورد از رنج خود بی آشیان است
ظـالـم همیشه سفــره‌اش خوشرنگ و خوشـبو
مظــلوم ، دسـتـش از فلاکت ، بر دهـــان است
حــق ضعـیفـــان می‌شـود پـــامـــال ، هـــر دم
رونـــق فـــزا سـرمـــایــه ی مستکبـــران است
یــارب! رسـان آن مظهــــر عــــدل و کــــرم را
دنیـــای بــی او از عـــدالــت بــی نشـان است
گـَــرد فــراقــش گرچــه بــر دل‌هـــا نشــســته
خــاک قـــدومـش تــوتیــــای دیــدگـــان است
(ساقی) بــده مـا را دریـــن فرخنـــده میــــلاد
آن سـاغــری که راح روح افـــزای جـــان است.
1391
