روز مـادر آمد و خـالـی است جـایت مادرم
ای بـه قـربـان تو و مهــــر و وفــایت مادرم
کاش بـودی و به دیــدارت ، به سر می‌آمدم
تا ببوسم صورت و هم دست و پایت مادرم
(حضرت ام‌البنین)
حضرت اُم‌ُّ البَنین از بس‌که با احساس بود
با یتیمان علی ـ در مادری ، حساس بود
این مقامش بس که او در بین نسوان جهان
مادر سقاى دشت کربلا ، عباس بود.
1394
آقـا شب یلــدای هجــران را سَحــر کن
از مــاورای خود، به سـوی مـا نظــر کن
هرچند هسـتی دل‌غمیـن از شـیعیــانت
امــا تــو آقـــا از قصــور مــا گــــذر کن
ماده تاریخ :
کـوه بود و پَر زد از دنیا چو کـاه
شـاعــــری آزاده ، در وقـت پگـاه
گفت (ساقی) از جهــان کجمـدار :
« رفت نظمی، سوی درگـاهِ الاه »
2023 میلادی
تا کی توان دل بست بر بیهوده_مبحث؟
چون نیست مـردی بین این قوم مُخنّث
کی می‌تـوان تطهیـــر کرد آلــودگـــان را
وقتی که جوی و رود و دریا شد مُلوّث؟
ز بی باری بسوی آسمان، سر گر صنوبر کرد
درخت تاک ، از بار گران ، سر زیر پیکر کرد
خس و خاشاک را بر روی دریا می‌توانی دید
ولی در قعر دریا ، می‌توانی صید گوهر کرد
آنکه عمری از دنائت ، حقّه‌بازی می‌کند
کار روباه و شغال و گرگ و تازی می‌کند
عاقبت در دام می‌افتد به پای خویشتن
بس که از حدّ گلیمش ، پـادرازی می‌کند
(جنگ)
لعنت به جنگ و جانی و جنگ افروز
لعنت به این : تـوحّـش مـَـردم ســوز
لعنت به آن که : بهـــره بَــرَد از جنـگ
لعنت به آن که : گشــته ســتم آمــوز
سید محمدرضا شمس (ساقی)
دَرد را از هــر طــرف خواندم بدیدم دَرد هست
درکِ آن ، صـرفــاً بـــرای مـَــردمِ همــدرد هست
کــام تلـخ مـَـردم پُر دَرد ، کـِـی شــیریــن شود؟
تا که این دنیــا ، به کــامِ مـَـردمِ نـامـَـرد هست.
شد اربعین و ز داغـت چو شمــع می‌سوزم
سیاه و سرخ و کبود است هر شب و روزم
از آن نفس کشم امـروز ، بعـد کــرب و بــلا
که درس عشـق تو را بر جهـــان بیــامــوزم
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
زبانحال حضرت زینب (س)
اربعیــن آمــد چـه‌سـان از غــــم ننــالــم یا أخــا
در عــزایـت روز و شـب آشفتــه حــالــم یا أخــا
بــر فــراز نیــزه چون قــــرآن تـــلاوت کــرده‌ای
صــوت تجــویــدت بپیچــد در خیــالــم یا أخــا
سر زدم بـر چـوبـه‌ی محمـل ز داغــی جــان‌گــزا
گــَر ازین مــاتــم ننــالــم از چــه نــالــم یا أخــا
بـا اســیران و یتـیـمـــان حــــرم در شــامِ غـــم
همنــــوا بـــا آه و افغـــــان و مـــــلالــم یا أخــا
تــا نفـس بــاقــی بــــوَد، بــا دشمنــان روســیاه
در جــدالــم ، در جــدالــم ، در جــدالــم یا أخــا
پــرده از چهـــر یــزیــدِ دون کشــیدم تــا کنـــم
ظـــلم او را بــر مَـــلا ، بر خلــق عــالــم یا أخــا
تــا کنــم تصـویــر شرح مــاجــرایــت را به حق
می‌شود خـامه به کف، قـــال و مقــالــم یا أخــا
می‌کنم مظــلومـی‌ات را بــر همه عــالــم عیــان
گـر دهــد ، از لطف حـق عمرم مجــالــم یا أخــا
تـا رقیــــه دیــد رأس‌ات را میــان تشــت خــون
گشـت پــرپــر از غمــت این نــو نهــالــم یا أخــا
خــواســتم آگـــه نگـــردد دشمـــن از داغ دلـــم
مخفـی از چشــم عـــدو آهســته نــالــم یا أخــا
خــواســتم تا نــزد دشمن، خــم نگردد قــامتــم
گـرچــه از بــار مصیـبت، چـون هــلالــم یا أخــا
چون تویی خون خدا و هست خونخواهت خدا
مُتـّـکی بــــر آن خــــــدای ذوالجـــلالــم یا أخــا
اربعین‌‌است و چو کـوهـی استوارم پیش خصم
تــا بـســوزد ، از شـکیــبِ بــی مثــــالــم یا أخــا
شعــر (ساقی) می‌زنــد آتش به جـــان عــالمــی
گــر دهـــد شرح غــــم و درد و مــلالــم یا أخــا
