اســتاد خـِـــرد، شــریعتـی را کشــتــند
روشـــنگر پـــاک طینــتــی را کشــتــند
کشـتــند کــه اســرار ، هـــویـــدا نشود
خبـطـی کــه نمــــوده‌انــد افشــا نشود
می‌کـــرد تمــــام خفـتگـــان را بیــــدار
می‌گفـت ز ظـــلم و حیــله‌ی استعمــار
از ظــلمِ فــراعنــه ، سخـن‌هـا می‌گفت
از بــردگـی و رنـج و مِحـن‌هـا می‌گفت
مـی‌داد بــه مسلمیــن عـــالــم هشــدار
مـی‌کــرد به دشمنــانِ عـــالــم اخطـــار
از جهـل و خــرافـات فــراوان می‌گفت
از تــودہ‌ی ظــاهـــراً مسلمــان می‌گفت
اِشراف ، چو بر معـــانـی قــرآن داشت
تأکید به‌صدق و پاکی و میـزان داشت
از حــوزه‌ی تحــریـف به داد آمــدہ بود
بـــر داد ، ز بیــــدادِ زیـــــاد آمـــدہ بود
از بس به غلط ز دیـن سخـن سر دادند
قـومـی کـه همــه حیـله‌گــر و شــیّادند
از هرکـه به ســود خود ز قـــرآن دم زد
بی پــردہ بساط صــدق را ، بــرهــم زد
از مــذهــب آمیختــــه بــا زهــــد ریـــا
از تنــــدرَوی بـــه نــــام آیــــات خــــدا
امســاک نبــود در مــرامـش هــــرگــــز
تا کـــرد تبـــار جــاعـــلان را عـــاجــــز
شمـشــیرِ زبــانـش ، کمــر ظـــلم دریــد
خـورشــیدِ تفکّـــرش ، به دنیــا تــابیــد
"ارشـــاد" * گــــواهِ ادعــــایــم بــاشــد
در حشر، اُمیـــد و رهگشــایــم بــاشــد
آخـر ز عـــداوت خسـان گشت شهیـــد
از کیــنه و کِبــر ناکسـان گشت شهیـــد
آثــار شــریعتـی ، چـو خــوانــی بیــنی
اســرار شهــــادتــش چـو دانــی بیــنی
کــاو راهنمــــای مـــردم رنجـــور است
روشنــگر خـلق در شـب دیجـــور است
او رفــت ولی ، شهیـــد جـــاویــد بـُـوَد
در عـلم و عمــل ، قــابـل تمجیـــد بـُـوَد
هــر چنــد زمیـــنی بُــدہ ، آفــاقــی شد
شمس از میِ جام مکتبش (ساقی) شد
سید محمدرضا شمس (ساقی)
1388
https://telegram.me/shamssaghi
* همان سخنرانےهاے معروف و شجاعانہ‌اے است ڪہ در (حسینیہ ے ارشاد) تهران بدون بیم از ساواڪ، احزاب و دیگر مخالفان، ایراد مےشد. اما در آخر بہ دست مخالفین مسلمان، در خارج از ڪشور بہ شهادت رسید.
