بیــا و نقشه‌ی این شهـــر را ـ خـــراب بکش
به گوشه گوشه‌ی این شهر ، اضطراب بکش
ریـــا و ریــوْ در ایــن شهـــر می‌کند بیـــداد
بـه روی چهـــره‌ی اهـــل ریـــا نقـــاب بکش
از آن که دم زنـد از فعـل نیک و کـار ثــواب
فقـط خیــانــت و کــــردار نــاصــواب بکش
از آن که روزی خود را ز خــون پـاک شهیــد
کنــد به حیــله و تــرفنــــد ، اکتـساب بکش
بکـش تمــــامـــی دزدان شهــــر را ، بیــــدار
ولیک شحنـه‌ی این شهـر را به خــواب بکش
بکـش کــویــر عطشـناک، پهنــه‌ی این شهــر
تمــام وسعــت این شهـــر را ، ســراب بکش
گــروه انــدکی از شهـــر را به عیش مـــدام
بقیـــه را همــگی غـــــرق در عــــذاب بکش
اگرچه نیست تـوان خــریـد نـــان و کبـــاب
ولــی پـــدرهـــا را ـ بــا دلــی کبــــاب بکش
نبـین که فقـــر سبـب شد به آنچـه می‌دانی
ولــی تو بـر سر زن‌هــا فقط حجـــاب بکش
اگرچــه تلــخ شــده کــــام ملـت این شهـــر
ولــی تــو از نمـک و شـــور انقـــــلاب بکش
به پیش چشم خــردمنــدِ این خـــراب آبــاد
عــــلامتـی ز ســـؤالاتِ بــی‌جـــــواب بکش
به پــــای هـــر کــه بــــزد دم ز نـــــام آزادی
به قعـــرِ محبـس‌هــا رشـته‌ی طنــــاب بکش
اگرچه کـرکـس نـاکـس گشوده بـــال مـــراد
ز نــامــــرادی‌هــا در قفــس ـ عقــــاب بکش
تمـام معتـــرضــان را بـه نـــام شــورشـــیان
به بنـــدِ دارِ جفــا ، گـرمِ پیــچ و تــاب بکش
اگـرچــه رنــگ پــریــده ز چهــــره‌هـــا امـــا
ز خــونِ دل همه را غــرق در خضــاب بکش
اگـر که خـواسـتی آینـــده را کنی تــرســیم
بیــا و بــا قـلمـت نقـشی از حبــــــاب بکش
خـلاصه چونکه شدم خسـته از جفــای فلک
بـــــرای راحـتـــی‌ام ، راهِ انتخـــــــاب بکش
نمی‌رسد اجـــل ـ این ســنگدل که منــتظرم
بــــرای رفتــن مــن حــالــت شــــتاب بکش
چو کـوه اگرچه سِـتادم به روی پــای خودم
ولــی تـو پـــای مــرا ، آهــــن مــــذاب بکش
نشد چو راحت و خـوابـی مرا به روی زمین
تـو خــوابگـــاهِ مـــرا ، در دلِ تـــــراب بکش
اگــرچــه سـایــه‌ی غــــم بـود دایمــم بر سر
ولــی تـو قبــــر مـــرا ، زیـــر آفتــــاب بکش
بــرای آنکــه نخـــوانَـــد کسی مـــرا از مـــن
بـه سنگ قبـــر ـ مرا عکسی از شــباب بکش
گلــی نشد که بچیـــنم اگـــر ؛ کنـــار مــــزار
بــرای دلخــوشی‌ام شـیـشه‌ی گــــلاب بکش
به روی سـنگِ مـــزارم ، نمــــاد‌ی از (ساقی)
بــرای رهگـــذران ، جــامـی از شــراب بکش
